Sokrates był mistrzem dyskusji. Jest autorem słów: „Wszystko co wiem, to to, że nic nie wiem, inni natomiast sądzą, że wiedzą to, czego nie wiedzą”. Nie pozostawił żadnych pism, a jego przemyślenia poznajemy z dzieł jego ucznia- Platona.
Sokrates został skazany na śmierć za domniemaną demoralizację młodzieży i bezbożność. Jak ówczesne prawo nakazywało, pozwany musiał bronić się sam, z mównicy. „Obrona Sokratesa” to poruszający zapis mowy, którą grecki filozof wypowiedział przed sądem, by oczyścić swoje imie i wskazać na błędne rozumowanie swoich oskarżycieli. Wypowiedź jest poruszająca nie tylko ze względu na sytuacje, w której została wygłoszona, ale przede wszystkim na ponadczasowe wskazówki i spotrzeżenia greckiego filozofa, które zmuszają człowieka do głębszej refleksji. Ponadto Sokrates zaprezentował w niej mistrzowską umiejętność logicznego rozumowania i prowadzenia opartego na strukturze wywodu.
Bo obawiać się śmierci, obywatele, to nic innego nie jest, jak tylko mieć się za mądrego, choć się nim nie jest. Bo to znaczy myśleć, że się wie to, czego człowiek nie wie. Bo przecież o śmierci żaden człowiek nie wie, czy czasem nie jest dla nas największym ze wszystkich dobrem, a tak się jej ludzie boją, jakby dobrze wiedzieli, że jest największym złem. A czyż to nie jest głupota, i to najpaskudniejsza: myśleć, że się wie to, czego człowiek nie wie?